“دلامون توراهه”

امیدمون به زیارت اربعین بوده و خواهد بود..
سالهای قبل از کرونا، در این روزها همه حال و هوای، پیاده روی اربعین داشتند..
مراسم بدرقه‌ زائر می‌گرفتند..
هر کس رفته باشد این حالات را خوب می‌فهمد..
یادش بخیر! روزهایی که هرکس به نیابت از شهیدی پیاده قدم میزد..
یا قدم‌هایش را نذر ظهور آقا صاحب الزمان می‌کرد..

آقا! چه شد! نکند از ما قبول نشد!
آقا! بیا به سه ساله‌ات، گره کور زیارت نرفتن ما را هم باز کن!

ما اربعین نرفته‌ها گناه داریم…
آقا! گوشه چشمی به ما بکن و ما را انتخاب کن!
باشد، آقا! قبول!
این دوری حق‌‌ما‌ست؛ چون قدر تو را نفهمیدیم!
ببین ما هنوز ایرانیم، ولی دلامون تو راه عراق و کربلاست!
آقا! چی کار کردیم!
یعنی دوباره نمی‌شود زائرت باشیم؟!
دو سال شد که به چشم و دل‌مان قول زیارت اربعین را دادیم. آقا! نخواه دنیا این جور بماند!
ما اربعین نرفته ها گناه داریم…

آقا! دستی به این دل ما و دنیا بکشید و احیائش کنید! دارد از دست می‌رود!

+ 1.یا اباعبدالله!
ما که سوختیم اما هیچ کس رو
دیگه اینجور امتحان نکنید
بُکُشید جسمش و بسوزونید
ولی با دوری امتحان نکنید

2.اینکه دوباره کی بیام، به کرم تو برمی‌گرده
گریه‌کن تو عاقبت، به حرم تو برمیگرده

بازم از راه دور، سلام آقا..