می‌گفت:” اهدنا الصراط المستقیم یعنی هدایت به سمت راهی که پر استقامت هست.یعنی رسیدن به عالم شهود، غیب و درک حضور امام زمان.” نمی‌دانم چرا به یکباره یاد نماز امام زمان افتادم که در مسجد جمکران می‌خوانیم. همان نمازی که عبارت “ایاک نعبد و ایاک نستعین” را باید صدبار تکرار کنیم. کمی که گشتم و مطالعه کردم، تازه کمی توانستم ارتباط این دو مورد را پیدا کنم. به اینجا رسیدم؛ 《عبد که شوی، مخلِص که شدی، دیگر خودت را نمی‌بینی و همه چیز را در خدا خلاصه می‌کنی و آن وقت به عالَم شهود می‌رسی.دیگر حقایق را با چشم باطن می‌بینی. یکی از حقیقت‌ها هم امام زمان است. حالا کمی دقت کردم و متوجه این موضوع شدم که آن دو عبارت یعنی ؛ایاک نعبد…و اهدنا الصراط المستقیم، چرا پشت سر هم آمده است. به این فکر می‌کنم که روزی چند مرتبه در نماز‌ها این رشد و ترقی معنوی و رسیدن به مقام شهود و راه پر استقامت را و دیدار ائمه را، از خداوند طلب می‌کنیم و چقدر به آن نزدیک شده‌ایم!؟ 》 انگار که برای نوشتن از چنین مقاماتی کوهی را فتح کرده باشم، کش و قوسی به خودم می‌دهم و جا به جا می‌شوم. از خودم سوال می‌پرسم، حالا این تراوشات ذهنی ام و این برداشت‌هایم از مطالعه کتاب‌ها، چقدر درست است؟ نمی‌دانم.به خدا می‌سپارمش، این تنها کاری‌ست که می‌تواند نقص‌های نوشته‌ام را در ذهن خواننده برطرف کند و آن مطلب درست به او منتقل شود. مقام شهود نصیب‌تان دل و عمل‌تان مورد پسند امام زمان، ان شاءالله.
