مگر نه آنکه گردن‌ها را باریک آفریده‌اند ، تا در مقتل کربلای عشق ، آسانتر بریده شوند .
و مگر نه آنکه از پسر آدم ، عهدی ازلی ستانده‌اند که حسین را از سر خویش ، بیشتر دوست داشته باشد .
و مگر نه آنکه خانه تن ، راه فرسودگی می‌پیماید تا خانه روح ، آباد شود .
و مگر این عاشق بی‌قرار را بر این سفینه سرگردان آسمانی ، که کره‌ی زمین باشد ، برای ماندن در اصطبل خواب و خور آفریده‌اند !؟
و مگر از درون این خاک ، اگر نردبانی به آسمان نباشد ، جز کرم‌هایی فربه و تن ‌پرور بر می‌آید .
ای شهید ، ای آنکه بر کرانه‌ی ازلی و ابدی وجود بر نشسته‌ای ، دستی برار و ما قبرستان نشینان عادات سخیف را نیز ، از این منجلاب بیرون کش".

فرازی از وصیتنامه سید اهل قلم
“شهید سید مرتضی آوینی”

کانال در آرزوی شهادت